Roman Polański

Roman Polański – podstawowe informacje

Roman Polański – Facebook

Istnieje wiele profili na Facebooku podszywających się pod Romana Polańskiego, jednak żaden nie jest autentycznym kontem artysty. W serwisie działa jedynie nieoficjalny fanpage, który zgromadził 2,4 tys. miłośników reżysera.

Roman Polański – Instagram

Roman Polański nie ma również konta na Instagramie. Żaden z profili z jego imieniem i nazwiskiem w nazwie nie jest oficjalnym profilem Polańskiego.

Roman Polański – nagrody w kategoriach aktorskich

Roman Polański ma na swoim koncie liczne nagrody za reżyserię swoich wybitnych dzieł. Nie otrzymał jednak żadnego wyróżnienia za swoje występy przed kamerą.

Roman Polański – związki

Roman Polański jest obecnie związany z francuską aktorką Emmanuelle Seigner, którą poślubił w 1989 roku. Jest ona trzecią żoną artysty.

Po raz pierwszy Polański ożenił się w 1959 roku. Jego wybranką również była aktorka, Barbara Kwiatkowska, którą poznał na planie filmu „Ewa chce spać”. Małżeństwo przetrwało zaledwie 3 lata. Zakończyło się rozwodem, w związku z romansem kobiety.

W 1966 roku Roman Polański poznał Sharon Tate, którą zaangażował do swojego filmu „Nieustraszeni pogromcy wampirów”. W 1968 roku aktorka i modelka została jego drugą żoną. Para wyjechała do USA i wkrótce ogłosiła, że spodziewa się dziecka. Do rozwiązania jednak nie doszło, ponieważ w sierpniu 1969 roku Sharon Tate została brutalnie zamordowana przez przedstawicieli sekty Charlesa Mansona, kiedy przebywała w swoim domu w Los Angeles w towarzystwie przyjaciół. Tragiczna śmierć żony odcisnęła gigantyczne piętno na psychice reżysera.

Roman Polański – dzieci

Roman Polański ma dwoje dzieci ze związku z Emmanuelle Seigner. Są to Morgane, która urodziła się w 1993 roku, oraz młodszy od niej o pięć lat Elvis. Oboje mają na swoim koncie role w filmach ojca, a także w innych słynnych produkcjach, takich jak „Wikingowie” (Morgane) i „Motyl i skafander” (Elvis).

Roman Polański – najważniejsze informacje

Życiorys Romana Polańskiego to materiał na niejeden film. Urodził się w 1933 roku w Paryżu jako Raymond Thierry Liebling. Jego ojciec był Polakiem żydowskiego pochodzenia, który ze strachu przed francuskim antysemityzmem w 1937 roku przeniósł się z rodziną do Polski. Po wojnie zmienił imię i nazwisko – był odtąd znany jako Ryszard Polański, w związku z czym dane osobowe zmienił też jego syn.

Tragiczne losy Romana Polańskiego

Już jako dziecko Polański doświadczył wielu tragedii. Jego matka i siostra zginęły w Auschwitz-Birkenau. On sam uciekł z getta krakowskiego tuż przed likwidacją, a następnie przez lata ukrywał się u różnych rodzin. W 1949 roku, kiedy zaczął marzyć o karierze kolarza, został zwabiony i dotkliwie pobity przez seryjnego mordercę. W 1961 roku uległ wypadkowi samochodowemu, w efekcie którego miał złamaną kość podstawy czaszki. W 1962 roku dowiedział się, że zdradza go pierwsza żona. W 1969 roku jego druga żona została brutalnie zamordowana przez sektę. Była w ósmym miesiącu ciąży.

Polański przeszedł poważne załamanie nerwowe i przez kilka lat kursował między Europą a USA. W 1976 roku otrzymał francuskie obywatelstwo.

Roman Polański i sprawa gwałtu na Samanthcie Gailey

10 marca 1977 roku Polański odbył stosunek płciowy z 13-letnią modelką Samanthą Gailey bez jej zgody. Dzień później został aresztowany i oskarżony o gwałt na nieletniej. Doszło do ugody, w efekcie której na przełomie lat 1977/78 reżyser spędził 42 dni w więzieniu. Kiedy tylko został zwolniony, nie czekając na ostateczny wyrok sądu, uciekł do Francji, by już nigdy nie powrócić do USA. Amerykańskie sądy odrzucają wnioski o umorzenie sprawy, natomiast europejskie odmawiają ekstradycji reżysera do Stanów Zjednoczonych.

Roman Polański w epoce #metoo

Choć o sprawie gwałtu na Samanthcie Gailey wiadomo od dekad, nie przeszkadzało to Polańskiemu w kontynuowaniu kariery, zdobywaniu wyróżnień i nagród ani w zasiadaniu w jury prestiżowych festiwali. Nawet w Stanach Zjednoczonych, pomimo tego, że reżyser jest tam osobą ściganą, został nagrodzony Oscarem i wcielony do grona Amerykańskiej Akademii Filmowej.

Zmiany w tej kwestii przyniósł ruch #metoo, w efekcie którego Polański został wydalony z Akademii, a jego udział w prestiżowych festiwalach zaczął być bojkotowany. W latach 2017-2019 pojawiły się też zgłoszenia kolejnych kobiet, które twierdzą, że Polański wykorzystał je seksualnie, gdy były młodymi dziewczynami. Zarzuty wobec reżysera wystosowały Charlotte Lewis, Renate Langer oraz Valentine Monnier.

Roman Polański – kariera aktorska

Roman Polański zaczął interesować się aktorstwem tuż po wojnie. W 1948 roku dołączył do krakowskiego dziecięcego zespołu teatralnego o nazwie „Wesoła Gromadka”. Występował też w Państwowym Teatrze Młodego Widza. Kilkakrotnie próbował dostać się na studia aktorskie, jednak uczelnie w Krakowie i Warszawie odrzucały jego kandydaturę.

Na ekranie zadebiutował w 1953 roku. Wcielił się w rolę „Małego” w jednej z nowel składających się na film „Trzy opowieści”. Poznał wówczas Andrzeja Wajdę. W 1954 roku wystąpił w jego pełnometrażowym debiucie, jakim był film „Pokolenie”. Doświadczenia te skłoniły go do pójścia na reżyserię w Łódzkiej Szkole Filmowej.

Choć Roman Polański poczuł pasję tworzenia, nie zrezygnował z marzeń o występach przed kamerą. W latach 1955-1960 pojawił się w takich klasykach Andrzeja Wajdy, Andrzeja Munka i Andrzeja Morgensterna, jak „Kanał”, „Lotna”, „Niewinni czarodzieje”, „Eroica”, „Zezowate szczęście” i „Do widzenia, do jutra”.

Od początku obsadzał też siebie we własnych filmach. Do najważniejszych należą role ucznia pogromcy wampirów oraz tytułowego bohatera „Lokatora”. Poza tym często pojawiał się w swoich filmach jako postać epizodyczna.

Pierwszą rolę główną u innego reżysera dostał w 1993 roku. Zagrał wówczas w „Czystej formalności” Giuseppe Tornatore. W 2002 roku po raz kolejny wystąpił w filmie Wajdy. Wcielił się w Papkina w „Zemście”. W kolejnych latach pojawił się też w „Godzinach szczytu 3” i w „Cichym chaosie”.

Roman Polański – filmografia (aktor)

Poniżej prezentujemy listę filmów, w których zagrał Roman Polański. Jeśli chodzi o dzieła w reżyserii Polańskiego, znalazły się na niej tylko te, w których obsadził sam siebie.

Roman Polański – występy we własnych filmach

• „Rower” (1955);
• „Dwaj ludzie z szafą” jako chuligan (1958)
• „Lampa” jako przechodzień (1959);
• „Gdy spadają anioły” jako staruszka (1959);
• „Gruby i chudy” jako Chudy (1961);
• „Nóż w wodzie” jako Chłopiec (głos) (1961);
• „Wstręt” – cameo (1965);
• „Nieustraszeni pogromcy wampirów” jako asystent Alfred (1967);
• „Co?” jako Mosquito (1972);
• „Chinatown” jako mężczyzna z nożem (1974);
• „Lokator” jako Trelkovsky (1976);
• „Frantic” jako taksówkarz (1988);
• „Rzeź” jako sąsiad (2011);
• „Oficer i szpieg” jako mężczyzna na koncercie (2019).

Roman Polański – występy w filmach innych reżyserów

• „Trzy opowieści” jako Genek „Mały” (1953);
• „Pokolenie” jako Muniek (1954);
• „Zaczarowany rower” jako Adaś (1955);
• „Trzy starty” jako brat Basi (1955);
• „Małe nadzieje” jako złodziej na rowerze (1955);
• „Godzina bez słońca” (1955);
• „Wraki” jako Romek;
• „Nikodem Dyzma” jako boy na przyjęciu (1956)
• „Koniec nocy” jako „Mały” (1956)
• „Kanał” jako powstaniec zepchnięty do kanału (1956);
• „Eroica” jako kolędnik anioł (1957);
• „Suita polska” jako chłopak w kawiarni (1958);
• „Zadzwońcie do mojej żony” jako chłopak tańczący w klubie (1958);
• „Lotna” jako muzyk (1959);
• „Zezowate szczęście” jako korepetytor Joli (1960);
• „Ostrożnie, Yeti!” jako kierowca (1960);
• „Niewinni czarodzieje” jako kontrabasista Dudek „Polo” (1960);
• „Do widzenia, do jutra” jako Romek (1960);
• „Samson” jako partner kobiety szantażującej Malinę (1961);
• „Christian czarodziej” jako mężczyzna słuchający śpiewaczki (1969);
• „Drakula chce żyć: Szuka dziewiczej krwi” jako wojowniczy wieśniak (1974);
• „Back in the U.S.S.R.” jako Kuriłow (1992);
• „Czysta formalność” jako inspektor (1994);
• „Śmiertelne zmęczenie” (1994);
• „Zemsta” jako Józef Papkin (2002);
• „Godziny szczytu 3” jako detektyw Revi (2007);
• „Aleja gówniarzy” jako mężczyzna z reklamy (2007);
• „Cichy chaos” jako Steiner (2008).

Fot. główne: Robert Słuszniak (KRK FILM) via Wikipedia, CC BY-SA 4.0