| Data urodzenia: | 18 stycznia 1928 roku |
| Data śmierci: | 23 września 2022 roku |
| Miejsce urodzenia: | Godów, Polska |
| wzrost: | 190 cm |
Franciszek Pieczka – Facebook
Franciszek Pieczka nie posiadał oficjalnego konta na Facebooku. W serwisie można znaleźć poświęcony mu fanpage, który obserwuje 1 tys. osób, jednak nie pojawiają się tam żadne posty.
Franciszek Pieczka – Instagram
Franciszek Pieczka nie prowadził też profilu na Instagramie. Wiele zdjęć aktora można jednak znaleźć, wpisując #franciszekpieczka.
Franciszek Pieczka – nagrody
- 1960 – Nagroda Miasta Krakowa;
- 1960 – Nagroda aktorska ZASPu im. Stefana Jaracza;
- 1968 – MFF w Chicago – Srebrny Hugo za najlepszą rolę męską w filmie „Żywot Mateusza”;
- 1969 – Nagroda w plebiscycie widzów Wielkopolski – Polne Kwiaty za rolę w filmie „Żywot Mateusza”;
- 1972 – Lubuskie Lato Filmowe w Łagowie – Nagroda za główne role męskie w filmach „Perła w koronie” i „Słońce wschodzi raz na dzień”;
- 1974 – „Kufel Warmiński” – nagroda w plebiscycie „Panorama Północy”;
- 1976 – Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku – Nagroda za rolę męską w filmie „Blizna”;
- 1977 – Nagroda tygodnika „Przyjaźń”;
- 1980 – Kaliskie Spotkania Teatralne – Wyróżnienie za rolę w spektaklu „Złodziej”;
- 1981 – Kaliskie Spotkania Teatralne – Wyróżnienie za role w spektaklach „Wojna w Polszcze Pospolita” i „Wesele”;
- 1984 – Złoty Ekran za rolę w serialu „Blisko, coraz bliżej”;
- 1986 – Nagroda im. Gustawa Morcinka;
- 1993 – Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku – Nagroda za rolę męską w filmie „Jańcio Wodnik”;
- 1994 – Ogólnopolski Festiwal Sztuki Filmowej „Prowincjonalia” – Honorowy Jańcio Wodnik;
- 1994 – MFF Krajów Nadbałtyckich w Swietłogorsku – Nagroda za rolę w filmie „Jańcio Wodnik”;
- 1995 – MFF „Złoty Rycerz” w Moskwie – Nagroda za rolę w filmie „Jańcio Wodnik”;
- 1996 – Nagroda Teatru Polskiego Radia – „Wielki Splendor” za kreacje radiowe;
- 1996 – Opolskie Konfrontacje Teatralne – Nagroda za rolę w spektaklu „Wesele”;
- 1999 – Ogólnopolski Przegląd „Prowincjonalia” – Nagroda za całokształt twórczości;
- 2009 – Nagroda im. Cypriana Kamila Norwida w kategorii „Teatr”;
- 2009 – SuperWiktor za całokształt twórczości;
- 2013 – Nagroda im. Stanisława Ligonia;
- 2015 – Polskie Nagrody Filmowe – Orzeł za osiągnięcia życia;
- 2015 – Festiwal Polskich Seriali Telewizyjnych w Elblągu – Nagroda Specjalna Jury dla zespołu aktorów z „ławeczki” w serialu „Ranczo”;
- 2015 – Śląska Nagroda im. Juliusza Ligonia;
- 2015 – Lux ex Silesia;
- 2017 – Nagroda Specjalna Stowarzyszenia Filmowców Polskich za wybitne osiągnięcia artystyczne;
- 2018 – Wielka Nagroda Festiwalu „Dwa Teatry” w Sopocie za wybitne kreacje aktorskie;
- 2018 – Nagroda im. Przemysława Gintrowskiego;
- 2021 – Festiwal „Dwa Teatry” – Nagroda aktorska za rolę męską w słuchowisku „Król Lear”.
Franciszek Pieczka – odznaczenia państwowe
- 1955 – Medal 10-lecia Polski Ludowej;
- 1967 – Nagroda Ministra Obrony Narodowej I stopnia;
- 1974 – Złoty Krzyż Zasług;
- 1975 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski;
- 1980 – Odznaka Zasłużony Działacz Kultury;
- 1985 – Medal 40-lecia Polski Ludowej;
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”;
- 1998 – Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski;
- 2008 – Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”;
- 2011 – Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski;
- 2017 – Order Orła Białego;
- 2019 – Doroczna Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za całokształt twórczości.
Franciszek Pieczka – związki
Franciszek Pieczka przez całe życie był wierny jednej kobiecie. Henryka była jego żoną od 1954 roku. W 2004 para miała obchodzić Złote Gody. Ukochana aktora zmarła na krótko przed ich 50. rocznicą ślubu.
Franciszek Pieczka – dzieci
Franciszek miał dwoje dzieci z żoną, Henryką. Ilona urodziła się w 1956 roku. Piotr przyszedł na świat w roku 1972. Aktor miał pięcioro wnucząt. W ostatnich latach życia mieszkał z synem i jego rodziną na osiedlu Falenica w Warszawie. Latem odwiedzał też córkę, która przeniosła się nad morze.
Franciszek Pieczka – najważniejsze informacje
Franciszek Pieczka przyszedł na świat 18 stycznia 1928 roku we wsi Godów na Górnym Śląsku. Jego ojciec był powstańcem śląskim. Franciszek miał pięcioro rodzeństwa. Przed wybuchem II wojny światowej chodził do lokalnej szkoły, grał na organach w kościele, pracował na roli, pasł krowy, ale od zawsze interesował się kinem. By oglądać filmy, chodził pieszo do Wodzisława Śląskiego. Po wojnie studiował na Politechnice Śląskiej w Gliwicach, a następnie zdał na PWST w Warszawie. Studia ukończył w 1954 roku.
W 2008 roku otrzymał honorowe obywatelstwo gminy Godów. W 2013 roku została wydana biografia aktora pt. „Franciszek Pieczka, autograf”. W 2016 roku wziął udział w akcji „Nie truj sąsiada”, która miała na celu przeciwdziałanie smogowi na Górnym Śląsku. Aktor zmarł 23 września 2022 roku w Warszawie. Został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu w Aleksandrowie. Pogrzeb artysty miał charakter państwowy i uczestniczył w nim prezydent RP, Andrzej Duda.
Franciszek Pieczka – kariera
Franciszek Pieczka debiutował zaraz po studiach. W 1954 roku wystąpił w filmie „Pokolenie” Andrzeja Wajdy. W kolejnych latach publiczność mogła oglądać go m.in. w filmach „Matka Joanna od aniołów” Jerzego Kawalerowicza i „Rękopis znaleziony w Saragossie” Wojciecha Jerzego Hasa. W 1966 roku nastąpił przełom w jego karierze. Za sprawą roli Gustlika w serialu „Czterej pancerni i pies” pokochała go cała Polska.
Franciszek Pieczka miał na swoim koncie ponad sto ról w filmach i serialach. Za najważniejsze kreacje w jego karierze uważa się te, które stworzył w filmach „Jańcio Wodnik”, „Żywot Mateusza”, „Austeria”, „Perła w koronie” i „Ziemia obiecana”. Grał też w historycznych widowiskach, takich jak „Potop” czy „Quo Vadis”. Użyczał głosu animowanym postaciom, m.in. z filmów „Auta 3” (Sam Ogon), „Gwiezdne wojny: Przebudzenie mocy” (Lor San Tekka) i „Opowieści z Narnii” (Święty Mikołaj).
Ponowny wzrost popularności w ostatnich latach zawdzięczał roli w serialu „Ranczo”. W 2022 roku polskie media obiegła informacja o zakończeniu kariery Franciszka Pieczki, jednak jego syn zdementował te doniesienia.
Franciszek Pieczka – kariera teatralna
Kariera teatralna Franciszka Pieczki zaczęła się w Teatrze Dolnośląskim w Jeleniej Górze. Później grał też w Teatrze Ludowym w Nowej Hucie i Teatrze Starym w Krakowie, a następnie przeniósł się do Teatru Powszechnego w Warszawie, z którym był związany ponad 40 lat. Na warszawskiej scenie stworzył wiele niezapomnianych kreacji.
Franciszek Pieczka – filmografia
1954 – „Pokolenie” jako Niemiec na patrolu;
1957 – „Zagubione uczucia” jako mężczyzna z trąbą na krakowskim dworcu;
1958 – „Kalosze szczęścia” pielęgniarz ze szpitala psychiatrycznego;
1961 – „Matka Joanna od Aniołów” jako Odryn;
– „Zaduszki” jako Heniutek;
– „Kwiecień” jako strzelec Anklewicz;
1962 – „Szpital” jako kolejarz;
– „Nad rzeką” jako partyzant;
– „Drugi brzeg” jako Stefan Majewski;
1963 – „Zacne grzechy” jako Eustachy Topór herbu Topór;
– „Skąpani w ogniu” jako Józef Poczobutt;
– „Ich dzień powszedni” jako Danysz, adorator Michaśki;
1964 – „Życie raz jeszcze” jako współwięzień Grajewskiego;
– „Rękopis znaleziony w Saragossie” jako opętany Paszeko;
– „Późne popołudnie” jako Janusz, sublokator Siankowej;
1965 – „Walkower” jako organizator zawodów;
– „Bigos” jako Franek Lalik;
1966 – „Gdzie jest trzeci król” jako Marczak, konserwator obrazów;
– „Chudy i inni” jako Tomasz Waliczek „Kosa”;
1967 – „Żywot Mateusza” jako Matis;
– „Słońce wschodzi raz na dzień” jako Haratyk;
1968 – „Włóczęga” jako Joseph;
1969 – „Urząd” jako proboszcz z Sansisto;
– „Wyzwolenie” jako sierżant Pełka;
1970 – „Przystań” jako Muraszko;
– „Legenda” jako proboszcz;
– „Hydrozagadka” jako marynarz;
– „Dziura w ziemi” jako ksiądz;
– „Dzięcioł” jako Edek Zdziebko, pracownik supersamu;
– „Album polski” jako kolejarz Franek, ojczym Anny;
1971 – „Punkt wyjścia” jako Jerzy;
– „Przez dziewięć mostów” jako ojciec;
– „Perła w koronie” jako Hubert Siersza;
– „Kłopotliwy gość” jako tajniak „uśmiechnięty”;
– „Kareta” jako rewolwerowiec;
– „Beczka Amontillado” jako Fortunato;
1972 – „Wesele” jako Czepiec;
– „Szklana kula” jako „Król Życia”;
– „Kaprysy Łazarza” jako sołtys Franek;
1973 – „Ciemna rzeka” jako wójt Mateusz;
– „Chłopi” jako proboszcz;
1974 – „Potop” jako stary Kiemlicz;
– „Ziemia obiecana” jako Muller;
– „Pełnia nad głowami” jako Andrzej, przewodniczący MRN;
– „Gniazdo” jako Mrokota;
1975 – „Grzech Antoniego Grudy” jako Antoni Gruda;
1976 – „Złota kaczka” jako niewidomy żebrak – bajarz;
– „Budapeszteńskie opowieści” jako pasażer w tramwaju;
– „Blizna” jako Stefan Bednarz, dyrektor kombinatu w Olecku;
1977 – „Okrągły tydzień” jako Karol Kostka, dziadek Gustlika;
1978 – „Somosierra. 1808” jako Andrzej Niegolewski;
1979 – „Wiśnie” jako Ludwik Grępka;
– „Racławice. 1974” jako prezentujący polityczny teatrzyk kukiełkowy;
– „Biały mazur” jako Walery Wróblewski;
– „Placówka” jako Józef Ślimak;
– „Paciorki jednego różańca” jako Jerzy, syn Habryków;
– „David”;
1980 – „Ciosy” jako Franciszek;
1981 – „Ryś” jako stelmach Alojz;
– „Konopielka” jako dziad, Pan Bóg w śnie Kaziuka;
1982 – „Matka Królów” jako węglarz Cyga;
– „Epitafium dla Barbary Radziwiłłówny” jako poseł Piotr Boratyński;
– „Austeria” jako karczmarz Tag;
1983 – „Wierna rzeka” jako Szczepan;
– „Na odsiecz Wiedniowi” jako Ibrahim Pasza;
– „Fariaho” jako Fussberg;
1984 – „Trzy młyny” jako Durczak;
– „Sprawa się rypła” jako Ludwik Placek;
1985 – „Siekierezada” jako leśniczy Bogdański;
– „Osobisty pamiętnik grzesznika przez niego samego spisany” jako Logan, mąż Rabiny;
– „Dziewczęta z Nowolipek” jako Mossakowski, ojciec Bronki;
– „Chrześniak” jako Strzykalski, ojciec chrzestny Purowskiego;
1986 – „Wcześnie urodzony” jako Józef Chrobak;
– „Rykowisko” jako stary Szałaj, ojciec Wiktora;
– „Przyjaciel wesołego diabła” jako Witalis;
– „Big Bang” jako Stasiek Skrzypek;
1987 – „Sławna jak Sarajewo” jako Pan Bóg;
– „Do domu” jako ojciec Szymona;
1988 – „Złodziej” jako ojciec;
1989 – „Tutajosok” jako Ansel Vogel;
1990 – „Pogrzeb kartofla” jako Mateusz Szewczyk;
– „Pasażerowie na gapę” jako więzień Mariusz;
– „Dobry wieczór, panie Wallenberg” jako Papa;
1991 – „Życie za życie. Maksymilian Kolbe” jako Banasik, były sąsiad Jana;
1992 – „Szwadron” jako Błażej;
– „Pograbek” jako Kaczuba;
– „Ördög vigye” jako profesor Jambus Ármin;
– „Das Land hinter dem Regenbogen” jako dziadek;
1993 – „Przypadek Pekosińskiego” jako ksiądz Michalski;
– „Jańcio Wodnik” jako Jańcio Wodnik;
– „Dwa księżyce” jako Szulim;
– „Dzięki za każde nowe rano” jako ojciec Olgi;
1994 – „Cudowne miejsce” jako pustelnik;
1995 – „Szabla od komendanta” jako Kotek;
– „Grający z talerza” jako Marczyk;
– „Dzieje mistrza Twardowskiego” jako pustelnik Albertus;
1998 – „Historia kina w Popielawach” jako Wujo Janek;
– „Franciszek Pieczka. Portret na 70-lecie” jako on sam;
2000 – „Syzyfowe prace” jako Józef, służący Borowiczów;
2001 – „Requiem” jako Bartłomiej Grab;
– „Quo vadis” jako święty Piotr;
2004 – „Cud w Krakowie” jako rabin Lewi;
2006 – „Jasminum” jako święty Roch;
2007 – „Ósmy dzień tygodnia” jako Jeromos;
– „Ranczo Wilkowyje” jako Stanisław Japycz;
2013 – „Nie tylko Gustlik” jako on sam;
2014 – „Serce, Serduszko” jako Droselmajer;
2017 – „Syn Królowej Śniegu” jako Kazimierz;
2018 – „Aktor Pana Boga” jako on sam.
Franciszek Pieczka – role w serialach
1966–1970 – „Czterej pancerni i pies” jako Gustlik Jeleń;
1970 – „Doktor Ewa” jako Zalewski, przewodniczący rady narodowej;
1972 – „Chłopi” jako proboszcz;
1975 – „Ziemia obiecana” jako Muller;
1979 – „Ród Gąsieniców” jako Franek Gąsienica i Izydor Gąsienica;
1980 – „Królowa Bona” jako Piotr Boratyński;
1982 – „Blisko, coraz bliżej” jako Franciszek Pasternik;
1988 – „Przyjaciele wesołego diabła” jako Witalis;
– „Banda Rudego Pająka” jako Józef Koza;
1993−1994 – „Bank nie z tej ziemi” jako św. Piotr zwany „prezesem”;
1998 – „Syzyfowe prace” jako Józef;
1999 – „Przed burzą” jako Ferdinand Domberg;
2000 – „Słoneczna włócznia” jako Atacamenos;
2002 – „Quo vadis” jako święty Piotr;
– „Na dobre i na złe” jako pułkownik Bończa;
2007−2016 – „Ranczo” jako Stanisław Japycz;
2008 – „Hotel pod żyrafą i nosorożcem” jako Franciszek Alba.
Franciszek Pieczka – zdjęcia
Fot. główne: Sławek Skonieczny via Wikipedia, CC BY-SA 2.0
Subskrybuj
