Olaf Lubaszenko

Olaf Lubaszenko prowadzi swój profil w serwisie społecznościowym Facebook, gdzie jest bardzo aktywny (https://pl-pl.facebook.com/olaflubaszenkooficjalnie/). Aktora obserwuje ponad 5 tysięcy osób, a on sam często udostępnia zdjęcia oraz odnosi się do bieżących wydarzeń politycznych i społecznych.

Olaf Lubaszenko – Instagram

Olaf Lubaszenko jest aktywny również w serwisie Instagram, gdzie prowadzi konto udostępniając zarówno posty, jak i relacje (@lubaszenkoo). Na tym portalu raz na jakiś czas można zobaczyć zdjęcia z życia prywatnego aktora.

Olaf Lubaszenko – nagrody

W swojej karierze Olaf Lubaszenko otrzymał wiele statuetek i odznaczeń zarówno za role w filmach, jak i w spektaklach teatralnych:

1986 – Nagroda na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów dla Dzieci i Młodzieży w Poznaniu za rolę w widowisku telewizyjnym „Bidul”;
1988 – Nagroda publiczności na KSF „Młodzi i Film” w Koszalinie za rolę w filmie „Bez grzechu”;
1989 – „Złota Kaczka” dla najlepszego polskiego aktora roku 1988;
1989 – Nagroda Aktorska na Festiwalu „Gwiazdy Jutra” w Genewie za rolę w filmie Krótki film o miłości;
1993 – Nagroda na MFF w Cancún za rolę w filmie „Pamiętnik znaleziony w garbie”;
1998 – Nagroda Aktorska na MFF w Karlovych Varach za rolę w „Zabić Sekala”;
1999 – Czeski Lew za pierwszoplanową rolę męska w „Zabić Sekala”;
1999 – Orzeł w kategorii: najlepsza rola męska w „Zabić Sekala”;
2002 – Złoty Granat na Festiwalu Filmów Komediowych w Lubomierzu za „Poranek kojota”;
2003 – Srebrny Granat na Festiwalu Filmów Komediowych w Lubomierzu za „E=mc²”;
2003 – I miejsce w plebiscycie publiczności na XLII Rzeszowskich Spotkaniach Teatralnych za rolę w spektaklu „Niektóre gatunki orłów”;
2004 – nagroda The Walt Disney Company Polska dla najlepszych twórców polskiej wersji językowej w filmach animowanych za rolę Idola w filmie „Gdzie jest Nemo”.

Olaf Lubaszenko – związki

W latach 1992-1995 Olaf Lubaszenko był żonaty z Katarzyną Groniec, wokalistką, którą poznał podczas pracy nad musicalem „Metro” Janusza Józefowicza. Obecnie od kilkunastu lat aktor pozostaje w związku z Hanną Wawrowską, specjalistką od protokołu dyplomatycznego i dziennikarką Rzeczpospolitej. Aktor rzadko udziela wywiadów na temat swojego życia prywatnego.

Olaf Lubaszenko – dzieci

Olaf Lubaszenko ma córkę ze związku z Katarzyną Groniec. Marianna Linde (1993) poszła w ślady rodziców. Jest aktorką i wokalistką.

Olaf Lubaszenko – najważniejsze informacje

Olaf Lubaszenko przyszedł na świat w artystycznej rodzinie. Jego ojciec, Edward Linde-Lubaszenko jest aktorem. Matka, Asja Łamtiugina oprócz gry w teatrze zajmowała się również pisaniem wierszy i malowaniem obrazów. Część dzieciństwa artysta spędził w Białymstoku, gdzie jego matka występowała w Teatrze Dramatycznym.

Olaf Lubaszenko jest absolwentem IX LO im. Klementyny Hoffmanowej w Warszawie. Studiował socjologię na Uniwersytecie Warszawskim oraz na Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej.

Chociaż występował na scenie i przed kamerą jeszcze w latach nastoletnich, to nie myślał o karierze aktorskiej. Chciał być piłkarzem. Z czasem jednak otrzymywał coraz to nowe propozycje filmowe, a role na wielkim i małym ekranie sprawiły, że Olaf Lubaszenko szybko stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych polskich aktorów.

Olaf Lubaszenko – kariera

Olaf Lubaszenko rozpoczął karierę aktorską w bardzo młodym wieku. Jako nastolatek zagrał w serialach telewizyjnych „Życie Kamila Kuranta” oraz „Bidul”. Przełomowy dla jego kariery okazał się rok 1988. Zaledwie 20-letni aktor był asystentem Krzysztofa Kieślowskiego przy kręceniu czterech odcinków „Dekalogu”.

Sam wystąpił w roli młodego chłopca zakochanego w starszej kobiecie w „Krótkim filmie o miłości”, za co otrzymał nagrodę na festiwalu filmowym „Gwiazdy jutra” w Genewie. W tym samym roku zagrał również w „Piłkarskim pokerze” Janusza Zaorskiego.

Na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych Olaf Lubaszenko stał się znany dzięki świetnie przyjętym rolom w filmach Władysława Pasikowskiego – „Krollu”, „Psach” czy „Demonach wojny według Goi”.

Pod koniec lat dziewięćdziesiątych artysta zaczął coraz pracować po drugiej stronie kamery. Wyreżyserował kilka niezwykle popularnych komedii kryminalnych w gwiazdorskiej obsadzie. „Poranek kojota” czy „E=mc²” to produkcje, które są nadal pamiętane przez widzów.

Olaf Lubaszenko jest również aktorem teatralnym. Znalazł się w pierwszej obsadzie musicalu „Metro” Janusza Józefowicza, w którym występował na deskach Teatru Dramatycznego a potem teatru muzycznego Studio Buffo. Dzisiaj aktora można oglądać w spektaklach na różnych stołecznych scenach, między innymi w Teatrze Kamienica czy Teatrze Capitol.

Olaf Lubaszenko – filmografia

Olaf Lubaszenko stworzył wiele niezapomnianych kreacji zarówno w filmach, jak i produkcjach telewizyjnych. Udzielał także swojego głosu w polskim dubbingu do filmów animowanych i gier video.

Olaf Lubaszenko – filmy

1987: „Tabu” jako Stefek;
1987: „Sonata marymoncka” jako Rysiek Lewandowski;
1987: „Ludożerca” jako żołnierz;
1987: „Wyrównanie rachunku”;
1987: „Łuk Erosa” jako Adam Karowski;
1987: „Trójkąt bermudzki” jako grający w pokera z Henrykiem;
1987: „Bez grzechu” jako Jarek Kalita;
1988: „Piłkarski poker” jako Olek Grom;
1988: „Krótki film o miłości” jako Tomek;
1988: „Dekalog VI” jako Tomek;
1988: „Dekalog X” jako chłopak pracujący na poczcie;
1989: „Po upadku. Sceny z życia nomenklatury” jako Piotr;
1989: „Marcowe migdały” jako Tomek;
1989: „Czarny wąwóz” jako Ludwik;
1990: „Seszele” jako Koleś;
1990: „Historia niemoralna” jako Marek;
1990: „Korczak” jako zastrzelony tramwajarz;
1991: „Odjazd” jako ksiądz;
1991: „Kroll” jako Marcin Kroll;
1992: „Psy” jako Krzyś „Młody”;
1992: „Pamiętnik znaleziony w garbie” – 2 role: młody Antoni; Janek, syn Antoniego;
1993: „Lista Schindlera” jako strażnik w Oświęcimiu;
1993: „Kraj świata” jako literat Stefan;
1994: „Les Amoureux” jako Tomek;
1995: „Gnoje” jako Gąsior;
1995: „Uczeń diabła” jako Ryszard;
1996: „Słodko gorzki” jako brat Mata;
1996: „Poznań 56” jako czołgista;
1996: „Wirus” jako Józek Kujawa;
1997: „Sztos” jako Mietek;
1997: „Kiler” jako on sam;
1998: „Demony wojny według Goi” jako porucznik Czacki;
1998: „Żona przychodzi nocą” jako Adik;
1998: „Zabić Sekala” jako Jura Baran;
1999: „Pierwszy milion” jako ksiądz;
1999: „Operacja Samum” jako Kosiński;
1999: „Operacja „Koza” jako Adam Horn;
1999: „Córy szczęścia” jako Janek;
1999: „Kiler-ów 2-óch” jako Olaf Lubaszenko, „aktor, co to jest reżyserem”;
1999: „ Moja Angelika” jako Andrzej Kulik, szef grupy pościgowej;
2000: „Pierwszy milion” jako ksiądz;
2000: „Egoiści” jako Smutny;
2000: „Bajland” jako asystent Rydla;
2000: „Zakochani” jako Marek Zdzierski, prawnik;
2001: „Stacja” jako policjant Zawadzki;
2001: „Boże skrawki” jako Gniecio Lipa;
2001: „Tam i z powrotem” jako Niewczas;
2002: „Jest sprawa…” jako trener Zenon Wnuk;
2002: „Sfora: Bez litości” jako Stanisław Olbrycht;
2002: „Rób swoje, ryzyko jest twoje” jako Emil Baks;
2002: „E=mc²” jako Max;
2003: „Marcinelle” jako Martin;
2009: „Mniejsze zło” jako SB-ek;
2009: „Dekalog 89+” jako listonosz Tomasz (cz. 2);
2009: „Złoty środek” jako klawiszowiec;
2010: „Weekend” jako Czeski;
2012: „Sztos 2” jako Mietek;
2013: „Miłość nie przeszła obok”;
2016: „Operacja Bazyliszek” jako Bardacha;
2017: „Gwiazdy” jako Celnik czechosłowacki;
2018: „Miłość jest wszystkim” jako Jan;
2018: „Kobiety mafii” jako komendant;
2019: „Futro z misia” jako Nerwowy;
2020: „Bliscy” jako Ojciec;
2020: „W lesie dziś nie zaśnie nikt” jako policjant;
2022: „Wygrać marzenia” jako Prezes związku;
2022: „Na chwilę, na zawsze” jako dyrektor ośrodka.