Podstawowe informacje

Data urodzenia5 czerwca 1942
Miejsce urodzeniaSkotniki
Wzrost1,68 m

Barbara Brylska – Facebook 

Barbara Brylska nie prowadzi osobiście konta na Facebooku, jednak funkcjonuje konto, które jest albumem poświęconym wybitnej artystce. Udostępnione są tam zdjęcia aktorki, kadry z filmów. Jak można przeczytać w komunikacie, Barbara Brylska nie administruje tej strony. Oficjalny profil artystki również nie jest przez nią administrowany i pełni podobną funkcję jak nieoficjalny album. Można tu znaleźć informacje o życiu artystki: https://www.facebook.com/BBRYLSKA.NIEOFICJALNY.ALBUM

Barbara Brylska – Instagram

Barbara Brylska nie prowadzi także konta na Instagramie. 

Barbara Brylska – nagrody

Barbara Brylska była uznaną aktorką nie tylko w kraju, ale i za jego granicami. Jako doskonała artystka zdobywała liczne nagrody i odznaczenia:

  • tytuł „Gwiazdy Filmowego Sezonu” na III LLF w Łagowie (1971);
  • tytuł „Gwiazdy Filmowego Sezonu” na V LLF w Łagowie (1973);
  • nagroda Złoty Krzyż Zasługi z okazji 30-lecia kinematografii w Polsce Ludowej (1975);
  • nagroda państwowa ZSRR za rolę w filmie „Szczęśliwego Nowego Roku” (1977);
  • nagroda Złote Kwiaty dla najpopularniejszej aktorki krajów socjalistycznych (1977);
  • dyplom Ministra Spraw Zagranicznych za wkład w propagowanie polskiej kultury za granicą (1979);
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odznaczenia Polski (1985);
  • wyróżnienie Heroiny Polskiego Kina 2013.

Barbara Brylska – związki

Barbara Brylska bardzo młodo wyszła za mąż. Jej wybrankiem był inżynier, Jan Borowiec. Niestety, małżonek zdradzał aktorkę. Wkrótce pomiędzy Barbarą Brylską a jej filmowym partnerem, Jerzym Zelnikiem narodziło się uczucie, które szybko przekształciło się w trwający dwa lata związek. W 1968 roku aktorka wzięła rozwód z Borowcem. Dwa lata później ponownie wzięła ślub. Mąż ginekolog, Ludwik Kosmal, nie stronił od alkoholu, był chorobliwie zazdrosny i zdradzał artystkę. 

Brylska starała się znaleźć szczęście u boku kochanka, którym został kolega z planu zdjęciowego, Stefan Danaiłow. Mimo podejmowanych prób ratowania małżeństwa, związek rozpadł się po tragedii, jaka dotknęła parę w 1993 roku. W wyniku wypadku samochodowego zginęła córka Barbary Brylskiej i Ludwika Kosmala. 

Barbara Brylska – dzieci

Barbara Brylska doczekała się dwójki dzieci z małżeństwa z Ludwikiem Kosmalem. Córka, Barbara Kosmal zginęła tragicznie. Początkująca aktorka i modelka miała zaledwie 20 lat. Brylska ciężko przeżyła stratę i poświęciła się wychowaniu 11-letniego wówczas syna, Ludwika. Dziś syn wraz z żoną opiekują się artystką i służą jej pomocą.

Barbara Brylska – najważniejsze informacje

Barbara Brylska jest jedną z wybitniejszych polskich artystek. W latach 60. okrzyknięta została seksbombą polskiego kina. Sukcesy odnosiła również za granicą, występując w produkcjach rosyjskich, bułgarskich, czechosłowackich oraz niemieckich. Drogę do kariery otworzyła jej rola u boku Jerzego Zelnika w produkcji „Faraon”, gdzie wcieliła się w fenicką kapłankę Kamę (film zdobył nominację do Oskara). W ten sposób trafiła na festiwal w Cannes. Rozpoznawalność i sympatię widzów przyniosła jej jednak kreacja Krzysi w „Panu Wołodyjowskim” i „Przygodach pana Michała”. W tym samym czasie ukończyła studia aktorskie. 

Ostatnie filmy z udziałem gwiazdy widzowie mogli oglądać w 2006, 2008 i 2009 roku.

Barbara Brylska – kariera

Debiutem filmowym Brylskiej była epizodyczna rola w komedii „Kalosze szczęścia”. Nazwisko gwiazdy pojawiło się natomiast po raz pierwszy w napisach końcowych w 1963 roku w filmie „Ich dzień powszedni”, gdzie Brylska zagrała u boku Cybulskiego. Przez kolejne lata aktorce dane było stworzyć wiele niezapomnianych kreacji w filmach fabularnych oraz serialach

Barbara Brylska – filmografia

  • „Kalosze szczęścia” (1958) rola epizodyczna;
  • „Ich dzień powszedni” (1963) jako siostra Grażyny;
  • „Kraksa” (1963) jako Dziewczyna;
  • „Yokmok” (1963) jako Dziewczyna;
  • „Późne popołudnie” (1964) jako pływaczka Jeżykówna;
  • „Potem nastąpi cisza” (1965) jako Ewa Kraczyńska;
  • „Faraon” (1965) jako Kama, kapłanka fenicka;
  • „Wygrana, przegrana” oraz „Niebo” (1966) dwie etiudy szkolne;
  • „Bumerang” (1966) jako Ewa;
  • „Stawka większa niż życie” (1967) jako Inga;
  • „Białe Wilki” (1968) jako Catherine;
  • „Na tropie sokoła” (1968) jako Catherine;
  • „Morderstwo w poniedziałek” (1968) jako Hanna Stern;
  • „Zbrodniarz, który ukradł zbrodnię” (1969) jako Ewa Salm;
  • „Przygody pana Michała” (1969) jako Krzysia;
  • „Pan Wołodyjowski” (1969) jako Krzysia;
  • „Wyzwolenie” (1969) jako Helena;
  • „Pogoń za Adamem” (1970) jako Halina;
  • „Album polski” (1970) w dwóch rolach jako Maria i Anna;
  • „Wiktoryna, czyli pan pochodzi z Beauvais?” (1971) jako Wiktoryna;
  • „Pygmalion XII” (1971) jako Erika Bongert;
  • „Patrząc pod słonce” (1971);
  • „Wyzwolenie” (1971) jako Helena;
  • „Anatomia miłości” (1972) jako Ewa;
  • „Rozwód” (1973) jako Hanka;
  • „Miasta i lata” (1973) jako Marike Urbach;
  • „Visa für Ocantros” (1974) jako Jagoda;
  • „Godzina za godziną” (1974) jako przyjaciółka Tadeusza;
  • „Ironia losu” (1975) jako Nadia (produkcja znana pod tytułem „Szczęśliwego Nowego Roku”);
  • „Dyrektorzy” (1975) jako Elżbieta;
  • „Koncert pre pozostalých” (1976) jako Alicja;
  • „07 zgłoś się” (1976) jako Ewa;
  • „Umiraj w krajen słuczaj” (1977) jako Linda;
  • „Tichý American v Praze” (1977) jako Milena;
  • „Życie na gorąco” (1978) jako Marta;
  • „Sto koni do stu brzegów” (1978) jako Krystyna;
  • „Romans Teresy Hennert” (1978) jako Teresa Hennert;
  • „Wściekły” (1979) jako Golewiczowa;
  • „Do krwi ostatniej” (1979) jako Ewa Koszelska (film fabularny i serial);
  • „Kariera Nikodema Dyzmy” (1980) jako Evita;
  • „Archive des Todes” (1980);
  • „Młyn Lewina” (1980) jako Marie;
  • „Rächer, Retter und Rapiere” (1982) jako Sybilla;
  • „3 + Jedna” (1982);
  • „1944” (1984);
  • „W cieniu nienawiści” (1985) jako Nieznajoma;
  • „Skalpel, proszę” (1985) jako Volejnikova;
  • „Republika nadziei (1986) jako Wodniczakowa;
  • „Kurs na lewo” (1986) jako matka Sylwii;
  • „Epizod Berlin-West (1986) jako Monika;
  • „Vera Lenz” (1987);
  • „Rzeka kłamstwa” (1987) jako aktorka;
  • „Misja specjalna” (1987) jako aptekarka Grażynka;
  • „Między ustami a brzegiem pucharu” (1987) jako pani Mielżyńska;
  • „Ballada o Januszku” (1987) jako nauczycielka;
  • „07 zgłoś się” (1987) jako Zofia Gambetti;
  • „Czas połnołunija” (1988) jako zakonnica;
  • „Gdańska 39” (1989) jako Burchardtowa;
  • „Ał, ograblenie pojezda – za wsio nado płatit” (1991);
  • „Wynajmę pokój…” (1993) jako matka Olka;
  • „Tylko strach” (1993) jako redaktor telewizji;
  • „Lepiej być piękną i bogatą” (1993) jako gospodyni przyjęcia;
  • „Basia” (1993) jako ona sama;
  • „Bank nie z tej ziemi” (1993-1994) jako członkini komitetu strajkowego;
  • „Natchnij mnie wiarą” (1994) jako ona sama (film dokumentalny);
  • „Polska śmierć” (1994) jako psychiatra;
  • „Wirus” (1996) jako dyrektorka domu dziecka;
  • „Ekstradycja 3” (1998) jako zona Osowskiego;
  • „Na dobre i na złe” (2000-2002) jako matka Jakuba Burskiego;
  • „Down House” (2001) jako Jepanczyna;
  • „Symfonia ciszy” (2001) jako Eva;
  • „Casus Belli” (2001);
  • „Samo życie” (2002-2006) jako Celina Żmuda;
  • „Jasne błękitne okna” (2006) jako Nina;
  • „Szczęśliwego Nowego Roku. Kontynuacja” (2007) jako Nadia;
  • „Admirał” (2008) jako niania Kołczaka;
  • „Niania” (2008) jako Agata;
  • „Miłość na wybiegu” (2009) jako Marta.

Barbara Brylska – zdjęcia

Fot. główne via Wikipedia, CC 0

Archiwum: czerwiec 2022