Podstawowe informacje
| Data urodzenia | 5 czerwca 1942 |
| Miejsce urodzenia | Skotniki |
| Wzrost | 1,68 m |
Barbara Brylska – Facebook
Barbara Brylska nie prowadzi osobiście konta na Facebooku, jednak funkcjonuje konto, które jest albumem poświęconym wybitnej artystce. Udostępnione są tam zdjęcia aktorki, kadry z filmów. Jak można przeczytać w komunikacie, Barbara Brylska nie administruje tej strony. Oficjalny profil artystki również nie jest przez nią administrowany i pełni podobną funkcję jak nieoficjalny album. Można tu znaleźć informacje o życiu artystki: https://www.facebook.com/BBRYLSKA.NIEOFICJALNY.ALBUM
Barbara Brylska – Instagram
Barbara Brylska nie prowadzi także konta na Instagramie.
Barbara Brylska – nagrody
Barbara Brylska była uznaną aktorką nie tylko w kraju, ale i za jego granicami. Jako doskonała artystka zdobywała liczne nagrody i odznaczenia:
- tytuł „Gwiazdy Filmowego Sezonu” na III LLF w Łagowie (1971);
- tytuł „Gwiazdy Filmowego Sezonu” na V LLF w Łagowie (1973);
- nagroda Złoty Krzyż Zasługi z okazji 30-lecia kinematografii w Polsce Ludowej (1975);
- nagroda państwowa ZSRR za rolę w filmie „Szczęśliwego Nowego Roku” (1977);
- nagroda Złote Kwiaty dla najpopularniejszej aktorki krajów socjalistycznych (1977);
- dyplom Ministra Spraw Zagranicznych za wkład w propagowanie polskiej kultury za granicą (1979);
- Krzyż Kawalerski Orderu Odznaczenia Polski (1985);
- wyróżnienie Heroiny Polskiego Kina 2013.
Barbara Brylska – związki
Barbara Brylska bardzo młodo wyszła za mąż. Jej wybrankiem był inżynier, Jan Borowiec. Niestety, małżonek zdradzał aktorkę. Wkrótce pomiędzy Barbarą Brylską a jej filmowym partnerem, Jerzym Zelnikiem narodziło się uczucie, które szybko przekształciło się w trwający dwa lata związek. W 1968 roku aktorka wzięła rozwód z Borowcem. Dwa lata później ponownie wzięła ślub. Mąż ginekolog, Ludwik Kosmal, nie stronił od alkoholu, był chorobliwie zazdrosny i zdradzał artystkę.
Brylska starała się znaleźć szczęście u boku kochanka, którym został kolega z planu zdjęciowego, Stefan Danaiłow. Mimo podejmowanych prób ratowania małżeństwa, związek rozpadł się po tragedii, jaka dotknęła parę w 1993 roku. W wyniku wypadku samochodowego zginęła córka Barbary Brylskiej i Ludwika Kosmala.
Barbara Brylska – dzieci
Barbara Brylska doczekała się dwójki dzieci z małżeństwa z Ludwikiem Kosmalem. Córka, Barbara Kosmal zginęła tragicznie. Początkująca aktorka i modelka miała zaledwie 20 lat. Brylska ciężko przeżyła stratę i poświęciła się wychowaniu 11-letniego wówczas syna, Ludwika. Dziś syn wraz z żoną opiekują się artystką i służą jej pomocą.
Barbara Brylska – najważniejsze informacje
Barbara Brylska jest jedną z wybitniejszych polskich artystek. W latach 60. okrzyknięta została seksbombą polskiego kina. Sukcesy odnosiła również za granicą, występując w produkcjach rosyjskich, bułgarskich, czechosłowackich oraz niemieckich. Drogę do kariery otworzyła jej rola u boku Jerzego Zelnika w produkcji „Faraon”, gdzie wcieliła się w fenicką kapłankę Kamę (film zdobył nominację do Oskara). W ten sposób trafiła na festiwal w Cannes. Rozpoznawalność i sympatię widzów przyniosła jej jednak kreacja Krzysi w „Panu Wołodyjowskim” i „Przygodach pana Michała”. W tym samym czasie ukończyła studia aktorskie.
Ostatnie filmy z udziałem gwiazdy widzowie mogli oglądać w 2006, 2008 i 2009 roku.
Barbara Brylska – kariera
Debiutem filmowym Brylskiej była epizodyczna rola w komedii „Kalosze szczęścia”. Nazwisko gwiazdy pojawiło się natomiast po raz pierwszy w napisach końcowych w 1963 roku w filmie „Ich dzień powszedni”, gdzie Brylska zagrała u boku Cybulskiego. Przez kolejne lata aktorce dane było stworzyć wiele niezapomnianych kreacji w filmach fabularnych oraz serialach.
Barbara Brylska – filmografia
- „Kalosze szczęścia” (1958) rola epizodyczna;
- „Ich dzień powszedni” (1963) jako siostra Grażyny;
- „Kraksa” (1963) jako Dziewczyna;
- „Yokmok” (1963) jako Dziewczyna;
- „Późne popołudnie” (1964) jako pływaczka Jeżykówna;
- „Potem nastąpi cisza” (1965) jako Ewa Kraczyńska;
- „Faraon” (1965) jako Kama, kapłanka fenicka;
- „Wygrana, przegrana” oraz „Niebo” (1966) dwie etiudy szkolne;
- „Bumerang” (1966) jako Ewa;
- „Stawka większa niż życie” (1967) jako Inga;
- „Białe Wilki” (1968) jako Catherine;
- „Na tropie sokoła” (1968) jako Catherine;
- „Morderstwo w poniedziałek” (1968) jako Hanna Stern;
- „Zbrodniarz, który ukradł zbrodnię” (1969) jako Ewa Salm;
- „Przygody pana Michała” (1969) jako Krzysia;
- „Pan Wołodyjowski” (1969) jako Krzysia;
- „Wyzwolenie” (1969) jako Helena;
- „Pogoń za Adamem” (1970) jako Halina;
- „Album polski” (1970) w dwóch rolach jako Maria i Anna;
- „Wiktoryna, czyli pan pochodzi z Beauvais?” (1971) jako Wiktoryna;
- „Pygmalion XII” (1971) jako Erika Bongert;
- „Patrząc pod słonce” (1971);
- „Wyzwolenie” (1971) jako Helena;
- „Anatomia miłości” (1972) jako Ewa;
- „Rozwód” (1973) jako Hanka;
- „Miasta i lata” (1973) jako Marike Urbach;
- „Visa für Ocantros” (1974) jako Jagoda;
- „Godzina za godziną” (1974) jako przyjaciółka Tadeusza;
- „Ironia losu” (1975) jako Nadia (produkcja znana pod tytułem „Szczęśliwego Nowego Roku”);
- „Dyrektorzy” (1975) jako Elżbieta;
- „Koncert pre pozostalých” (1976) jako Alicja;
- „07 zgłoś się” (1976) jako Ewa;
- „Umiraj w krajen słuczaj” (1977) jako Linda;
- „Tichý American v Praze” (1977) jako Milena;
- „Życie na gorąco” (1978) jako Marta;
- „Sto koni do stu brzegów” (1978) jako Krystyna;
- „Romans Teresy Hennert” (1978) jako Teresa Hennert;
- „Wściekły” (1979) jako Golewiczowa;
- „Do krwi ostatniej” (1979) jako Ewa Koszelska (film fabularny i serial);
- „Kariera Nikodema Dyzmy” (1980) jako Evita;
- „Archive des Todes” (1980);
- „Młyn Lewina” (1980) jako Marie;
- „Rächer, Retter und Rapiere” (1982) jako Sybilla;
- „3 + Jedna” (1982);
- „1944” (1984);
- „W cieniu nienawiści” (1985) jako Nieznajoma;
- „Skalpel, proszę” (1985) jako Volejnikova;
- „Republika nadziei (1986) jako Wodniczakowa;
- „Kurs na lewo” (1986) jako matka Sylwii;
- „Epizod Berlin-West (1986) jako Monika;
- „Vera Lenz” (1987);
- „Rzeka kłamstwa” (1987) jako aktorka;
- „Misja specjalna” (1987) jako aptekarka Grażynka;
- „Między ustami a brzegiem pucharu” (1987) jako pani Mielżyńska;
- „Ballada o Januszku” (1987) jako nauczycielka;
- „07 zgłoś się” (1987) jako Zofia Gambetti;
- „Czas połnołunija” (1988) jako zakonnica;
- „Gdańska 39” (1989) jako Burchardtowa;
- „Ał, ograblenie pojezda – za wsio nado płatit” (1991);
- „Wynajmę pokój…” (1993) jako matka Olka;
- „Tylko strach” (1993) jako redaktor telewizji;
- „Lepiej być piękną i bogatą” (1993) jako gospodyni przyjęcia;
- „Basia” (1993) jako ona sama;
- „Bank nie z tej ziemi” (1993-1994) jako członkini komitetu strajkowego;
- „Natchnij mnie wiarą” (1994) jako ona sama (film dokumentalny);
- „Polska śmierć” (1994) jako psychiatra;
- „Wirus” (1996) jako dyrektorka domu dziecka;
- „Ekstradycja 3” (1998) jako zona Osowskiego;
- „Na dobre i na złe” (2000-2002) jako matka Jakuba Burskiego;
- „Down House” (2001) jako Jepanczyna;
- „Symfonia ciszy” (2001) jako Eva;
- „Casus Belli” (2001);
- „Samo życie” (2002-2006) jako Celina Żmuda;
- „Jasne błękitne okna” (2006) jako Nina;
- „Szczęśliwego Nowego Roku. Kontynuacja” (2007) jako Nadia;
- „Admirał” (2008) jako niania Kołczaka;
- „Niania” (2008) jako Agata;
- „Miłość na wybiegu” (2009) jako Marta.
Barbara Brylska – zdjęcia
Fot. główne via Wikipedia, CC 0
Subskrybuj
